Τετάρτη 14 Μαΐου 2008
Τετάρτη 30 Απριλίου 2008
Τετάρτη 23 Απριλίου 2008
Τετάρτη 2 Απριλίου 2008
Τρίτη 25 Μαρτίου 2008
Κυριακή 16 Μαρτίου 2008
Παρασκευή 14 Μαρτίου 2008
ΔΕΝ ΜΕΤΑΝΙΩΝΩ
Η μνήμη έρχεται και επανέρχεται και ο πόνος ελέγχεται, αρκεί να το επιτρέπει ο εγκέφαλος. Ο άνθρωπος, μόνος του, με το καλό και το κακό πάντοτε πλάϊ του. Τί διαλέγει, πότε και γιατί; Άβυσσος όλα.
Μεγάλωσα με βιώματα και ιδανικά της "παλιάς" λεγόμενης "σχολής". Στην πορεία ζυμώθηκα και εγκληματίστηκα με τήν ζοφερή καθημερινή πραγματικότητα χωρίς όμως να αποτινάξω απο πάνω μου κάποια ιδανικά που διαμόρφωσαν την ταπεινή μου προσωπικότητα και το ήθος μου. Ευτύχισα σε πολλά και ατύχησα σε άλλα τόσα. Διδάχτηκα πολλά απο ανθρώπους, απλούς και βαθυστόχαστους, ανιδεείς και ειδήμονες, απλοϊκούς και εγωϊστές με υπερτροφικά
¨εγώ", ονειροπόλους και ρεαλιστές, μετριόφρονες και σαλταρισμένους. Κάπου είπα να κάνω "λογαριασμό", να δώ τί κέρδισα απ' όλα αυτά. Τότε μπερδεύτηκα. Φάσεις και αντιφάσεις, θεωρίες και αντιθεωρίες, ρήσεις και αντιρήσεις, και ολα στην σφαίρα της αλύτρωτης καθημε- ρινότητας να αιωρούνται κι εσύ να μή ξέρεις απο πού να πιαστείς, αντίθετα να ψάχνεις έξοδο διαφυγής, να κρυφτείς "σε σπήλαια και κατάγειες οικήσεις", λές και σε κυνηγάει ο ίδιος ο θά-
νατος. Σαν να ακούς τον πιλότο να ανακονώνει ξαφνικά ¨αναγκαστική και ανώμαλη προ-
σγείωση". Κι εσύ τότε προσγειώνεσαι στην ωμή πραγματικότητα κι αναρωτιέσαι, άραγε, ολα
αυτά τα βαθυστόχαστα φιλοσοφήματα, περί ζωής και θανάτου, περί ονείρων και ιδανικών,
περί ανθρωπιάς και "Λυδίας λίθου", με τα διάφορα ονόματα, θεωρίες και αναλύσεις που τους αποδίδουν, τί σχέση έχουν με την πραγματικότητα. Είναι η στιγμή που ανοίγουν διάπλατα τα μάτια σου και διαπιστώνεις τί πραγματικά συμβαίνειγύρω σου. Και τότε τα στέλνεις ολα πε-
ρίπατο.
Καλώς ή/και κακώς έφθασα μέχρι εδώ, διέγραψα ένα μέρος της πορείας μου, ο καθένας με τον τρόπο του και για τον εαυτό του. Αυτό μου επεφύλλασε ο Κύριος, στον οποίο εν τούτοις έχω την ανάγκη να πιστεύω.
Και δεν μετανιώνω για τίποτα.
Είμαι ΑΜΕΤΑΝΟΗΤΟΣ.
Μεγάλωσα με βιώματα και ιδανικά της "παλιάς" λεγόμενης "σχολής". Στην πορεία ζυμώθηκα και εγκληματίστηκα με τήν ζοφερή καθημερινή πραγματικότητα χωρίς όμως να αποτινάξω απο πάνω μου κάποια ιδανικά που διαμόρφωσαν την ταπεινή μου προσωπικότητα και το ήθος μου. Ευτύχισα σε πολλά και ατύχησα σε άλλα τόσα. Διδάχτηκα πολλά απο ανθρώπους, απλούς και βαθυστόχαστους, ανιδεείς και ειδήμονες, απλοϊκούς και εγωϊστές με υπερτροφικά
¨εγώ", ονειροπόλους και ρεαλιστές, μετριόφρονες και σαλταρισμένους. Κάπου είπα να κάνω "λογαριασμό", να δώ τί κέρδισα απ' όλα αυτά. Τότε μπερδεύτηκα. Φάσεις και αντιφάσεις, θεωρίες και αντιθεωρίες, ρήσεις και αντιρήσεις, και ολα στην σφαίρα της αλύτρωτης καθημε- ρινότητας να αιωρούνται κι εσύ να μή ξέρεις απο πού να πιαστείς, αντίθετα να ψάχνεις έξοδο διαφυγής, να κρυφτείς "σε σπήλαια και κατάγειες οικήσεις", λές και σε κυνηγάει ο ίδιος ο θά-
νατος. Σαν να ακούς τον πιλότο να ανακονώνει ξαφνικά ¨αναγκαστική και ανώμαλη προ-
σγείωση". Κι εσύ τότε προσγειώνεσαι στην ωμή πραγματικότητα κι αναρωτιέσαι, άραγε, ολα
αυτά τα βαθυστόχαστα φιλοσοφήματα, περί ζωής και θανάτου, περί ονείρων και ιδανικών,
περί ανθρωπιάς και "Λυδίας λίθου", με τα διάφορα ονόματα, θεωρίες και αναλύσεις που τους αποδίδουν, τί σχέση έχουν με την πραγματικότητα. Είναι η στιγμή που ανοίγουν διάπλατα τα μάτια σου και διαπιστώνεις τί πραγματικά συμβαίνειγύρω σου. Και τότε τα στέλνεις ολα πε-
ρίπατο.
Καλώς ή/και κακώς έφθασα μέχρι εδώ, διέγραψα ένα μέρος της πορείας μου, ο καθένας με τον τρόπο του και για τον εαυτό του. Αυτό μου επεφύλλασε ο Κύριος, στον οποίο εν τούτοις έχω την ανάγκη να πιστεύω.
Και δεν μετανιώνω για τίποτα.
Είμαι ΑΜΕΤΑΝΟΗΤΟΣ.
Τετάρτη 12 Μαρτίου 2008
Ο ΚΑΡΝΑΒΑΛΟΣ ΦΕΥΓΕΙ,ΤΑ ΚΑΡΝΑΒΑΛΙΑ ΜΕΝΟΥΝ
Δεν μπορούμε πάντοτε στήν καθημερινότητά μας να φοράμε μάσκες, οπως στην περίοδο του καρναβαλιού, στην λατρεία του Διονύσου ή στίς παγανιστικές γιορτές, οταν οι αρχαίοι ειδω-
λολάτρες φρόντιζαν να υποδέχονται στόν πάνω κόσμο τους νεκρούς, να τούς συμπαραστα-
θούν στα δύσκολα και να δώσουν χείρα βοηθείας για την γονιμότητα και την ευλογία των
θεών.Αλλά ενώ ολα αυτά ανήκουν σε ένα δήθεν πολύ μακρινό μας παρελθόν, γιατί γύρω μας
πηγαινοέρχονται τόσοι πειρατές και διαβολάκοι, σφιχταγκαλιασμένοι με νεράϊδες και ξωτικά,
με βάτραχουςκαι όρνιθες, αλλα και με ντόπιες γυφτοπούλες ως Μπραζιλοκόριτσα εισαγωγής;
Επειδή οι θεσμοί και τα χρηματιστήρια υποχωρούν ατάκτως σάν τον δικομματισμό, ενω αντι-
θέτως προελαύνουν κουτσομπόλες, παπαγάλοι και μαϊντανοί των τηλεπαραθύρων σαν τον
όψιμο εθνικισμό; Πλήθος οι αναλυτές, δίχως πάθος οι συμμετοχές. Προσπαθώ να θυμηθώ πό-
τε "ντύθηκα" κι εγω για τελευταία φορά και αδυνατώ.Δέν είναι σίγουρο αν για ολα φταίει η
εμπορευματοποίηση ή η παγκοσμιοποίηση, η μετατροπή του εθίμου σε υπερθέαμα τουριστικό.
Να ξεφαντώνεις σε απολύτως προσδιορισμένο χρόνο, μου φαίνετα πάντως ακόμα χειρότερο
απο την νηστεία και την προσευχή που ακολουθούν αμέσως.Τόσες μάσκες καθημερινές, στο
σπίτι, στην δουλειά, στον δρόμο και επί της οθόνης ολο το 24ωρο, ποιά χιονοστιβάδα ελεγχό-
μενων αποκαλύψεωννα τολμήσει να διαλύσει την απέραντη επίφαση;
Ανασφαλιστοι πολίτες, Ίντερνετ και ακρίβεια, τσαντίρια και πλυντήρια, ο ενας dvd, η άλλη νταχτιρντί, τέρατα και δράκοι, το ποντίκι του υπολογιστή έγινε παπάκι.
Σε ορισμένες περιπτώσεις, η πλέον κακόγουστη επίδειξη βαφτίζεται πολιτιστική εκδήλωση.
Σε ορισμένες άλλες, η πολιτική επικαιρότητα και οι πρωταγωνιστές της απλώς αλέθονται
στόν σατυρικό, λαϊκό μύλο της απερχόμενης Αποκριάς.
Ο Καρνάβαλος φεύγει, τα καρναβάλια μένουν.
Επιμύθιο: δίχως στέρεη αμφίεση, δεν υπάρχει ζώσα μεταμφίεση.
λολάτρες φρόντιζαν να υποδέχονται στόν πάνω κόσμο τους νεκρούς, να τούς συμπαραστα-
θούν στα δύσκολα και να δώσουν χείρα βοηθείας για την γονιμότητα και την ευλογία των
θεών.Αλλά ενώ ολα αυτά ανήκουν σε ένα δήθεν πολύ μακρινό μας παρελθόν, γιατί γύρω μας
πηγαινοέρχονται τόσοι πειρατές και διαβολάκοι, σφιχταγκαλιασμένοι με νεράϊδες και ξωτικά,
με βάτραχουςκαι όρνιθες, αλλα και με ντόπιες γυφτοπούλες ως Μπραζιλοκόριτσα εισαγωγής;
Επειδή οι θεσμοί και τα χρηματιστήρια υποχωρούν ατάκτως σάν τον δικομματισμό, ενω αντι-
θέτως προελαύνουν κουτσομπόλες, παπαγάλοι και μαϊντανοί των τηλεπαραθύρων σαν τον
όψιμο εθνικισμό; Πλήθος οι αναλυτές, δίχως πάθος οι συμμετοχές. Προσπαθώ να θυμηθώ πό-
τε "ντύθηκα" κι εγω για τελευταία φορά και αδυνατώ.Δέν είναι σίγουρο αν για ολα φταίει η
εμπορευματοποίηση ή η παγκοσμιοποίηση, η μετατροπή του εθίμου σε υπερθέαμα τουριστικό.
Να ξεφαντώνεις σε απολύτως προσδιορισμένο χρόνο, μου φαίνετα πάντως ακόμα χειρότερο
απο την νηστεία και την προσευχή που ακολουθούν αμέσως.Τόσες μάσκες καθημερινές, στο
σπίτι, στην δουλειά, στον δρόμο και επί της οθόνης ολο το 24ωρο, ποιά χιονοστιβάδα ελεγχό-
μενων αποκαλύψεωννα τολμήσει να διαλύσει την απέραντη επίφαση;
Ανασφαλιστοι πολίτες, Ίντερνετ και ακρίβεια, τσαντίρια και πλυντήρια, ο ενας dvd, η άλλη νταχτιρντί, τέρατα και δράκοι, το ποντίκι του υπολογιστή έγινε παπάκι.
Σε ορισμένες περιπτώσεις, η πλέον κακόγουστη επίδειξη βαφτίζεται πολιτιστική εκδήλωση.
Σε ορισμένες άλλες, η πολιτική επικαιρότητα και οι πρωταγωνιστές της απλώς αλέθονται
στόν σατυρικό, λαϊκό μύλο της απερχόμενης Αποκριάς.
Ο Καρνάβαλος φεύγει, τα καρναβάλια μένουν.
Επιμύθιο: δίχως στέρεη αμφίεση, δεν υπάρχει ζώσα μεταμφίεση.
ΤΕΛΙΚΑ,Η ΑΝΩΝΥΜΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΑΠΟΛΥΤΗ ΜΕΤΑΜΦΙΕΣΗ
Τελικά, η ανωνυμία είναι η απόλυτη μεταμφιεση (με την ηλεκτρονική έννοια).Η καλή μου φίλη που ισχυρίζεται κάτι τέτοιο, διατηρεί βεβαίως άριστη σχέση και πολύχρονη με την νέα τεχνολογία. Δεν αποχωριζεται, ωστόσο, την παλιά.Έτσι ώστε, κάποια στιγμή, μου εκμυστη-
ρεύτηκε πως ο συνδιασμός και χρήσιμος είναι και απλός και εφικτός. Κάτι σαν μια παντρε-
μένη, δηλαδή, που άνετα διατηρεί και την εξωσυζυγική της σχέση. Άλλο σχέση, άλλο στέγη.
Καλή η σταθερότης του δεσμού, καλύτερη η αισθαντικότης του ερωτισμού. Ώστε υπάρχει
ευτυχία που να κόβεται στα τρία; Και στα τέσσερα ακόμα, επιμένει.Και η πίστη,η ηθική,η
μονογαμία και η προδοσία; Λέξεις άγνωστες κι ωραίες σαν ξανθιές μοιραίες. Δέν ξέρω.
Ομως, ύστερα απο την εισβολή των μπλόγκερς στήν διαρκή επικαιρότητα (καμμιά σχέση
με την διαρκή Ιερά Σύνοδο, οπως και καμμιά δικαίωση για τους μελλοθανάτους), ο αφορι-
σμός της εξακολουθεί να με απασχολεί. Τελικά η ανωνυμία είναι η απόλυτη μεταμφίεση,
είναι όντως;
Οφείλω να παραδεχτώ πως, ως φανατικός ή οχι εργένης, δεν τα πήγαινα ποτέ καλά με αυτό που η φίλη μου αποκαλεί εξωσυζυγικές σχέσεις.Κι επειδή, ως γνωστόν, ενός κακού μύρια έπονται , ούτε με την νέα τεχνολογία διατηρώ την καλύτερη επαφή.Λίγη γραφομηχανή είχα μάθει στα μεταμαθητικά μου χρόνια, μα δίχως καμμιά συνέχεια. Κι όταν βρέθηκα να γράφω κάποια στιγμή εδώ, τόση αποστροφή ένιωσα για το πληκτρολόγιο κυρίως, που σκέφτηκα αμέσως να τα παρατήσω,ας είναι όμως.
ρεύτηκε πως ο συνδιασμός και χρήσιμος είναι και απλός και εφικτός. Κάτι σαν μια παντρε-
μένη, δηλαδή, που άνετα διατηρεί και την εξωσυζυγική της σχέση. Άλλο σχέση, άλλο στέγη.
Καλή η σταθερότης του δεσμού, καλύτερη η αισθαντικότης του ερωτισμού. Ώστε υπάρχει
ευτυχία που να κόβεται στα τρία; Και στα τέσσερα ακόμα, επιμένει.Και η πίστη,η ηθική,η
μονογαμία και η προδοσία; Λέξεις άγνωστες κι ωραίες σαν ξανθιές μοιραίες. Δέν ξέρω.
Ομως, ύστερα απο την εισβολή των μπλόγκερς στήν διαρκή επικαιρότητα (καμμιά σχέση
με την διαρκή Ιερά Σύνοδο, οπως και καμμιά δικαίωση για τους μελλοθανάτους), ο αφορι-
σμός της εξακολουθεί να με απασχολεί. Τελικά η ανωνυμία είναι η απόλυτη μεταμφίεση,
είναι όντως;
Οφείλω να παραδεχτώ πως, ως φανατικός ή οχι εργένης, δεν τα πήγαινα ποτέ καλά με αυτό που η φίλη μου αποκαλεί εξωσυζυγικές σχέσεις.Κι επειδή, ως γνωστόν, ενός κακού μύρια έπονται , ούτε με την νέα τεχνολογία διατηρώ την καλύτερη επαφή.Λίγη γραφομηχανή είχα μάθει στα μεταμαθητικά μου χρόνια, μα δίχως καμμιά συνέχεια. Κι όταν βρέθηκα να γράφω κάποια στιγμή εδώ, τόση αποστροφή ένιωσα για το πληκτρολόγιο κυρίως, που σκέφτηκα αμέσως να τα παρατήσω,ας είναι όμως.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
